Verre vriendjes van Namibië

Hé, ken je pater Martin van der Avoird? Hij werkt in Namibië en zorgt dat er hostels zijn, waar kinderen wonen en naar school kunnen gaan.
Hij komt uit Molenschot en daarom steunen de parochie en de Molenschotse inwoners al sinds jaar en dag zijn werk: ‘De Verre vriendjes van Namibië’. Elke maand schrijft hij ons een nieuwsbrief ‘De Nuusbrokkies van Namibië’. De taal is Afrikaans, een dochtertaal van het Nederlands, ontstaan uit zeventiende-eeuwse Nederlandse dialecten. Lees het eens, het klinkt geweldig!
Pater Martin van der Avoird werkt sinds zijn priesterwijding in 1967 in Namibië. Een land in zuidelijk Afrika, aan de kust van de Atlantische Oceaan tussen Angola en Zuid-Afrika. De hoofdstad is Windhoek.
Pater Martin behoort tot de congregatie van Oblaten van Sint Franciscus van Sales (osfs). Een groot deel van het land o.a. Cambridge, Windhoek, Aranos, Rehoboth en Witkrans behoort tot zijn werkgebied. Plaatsen, die honderden kilometers uit elkaar liggen. In Cambridge is een grote boerderij, die verhuurd wordt. De opbrengsten hiervan worden gebruikt voor de bekostiging van de hostels.
Pater Martin vierde op 11 maart 2017 zijn 50 jarig priesterjubileum in Namibië, maar ook in Molenschot op 23 april, toen hij even terug was. “Als je 75 jaar oud bent, mag je stoppen met het werk”, zegt pater Martin. Hij is al 76 jaar en heeft ‘nog geen fluitje gehoord’ dat hem terugfluit naar Nederland. Hij wil dat ook niet horen. Zijn werk en passie liggen in Namibië, het schoonste land van Afrika. Hij blijft er!

De Nuusbrokkies van pater Martin van der Avoird:

  • Die Nuusbrokkies van Namibia – november 2018 –

    Dit is woensdag 7 November en dit is stralende weer.Ik kom juist terug van onze Oecumeniese vergadering in Aranos, waar we met 8 personen bij elkaar waren.Ik heb nog ‚n paar grote zakken met …

Klik hier voor nog meer verslagen van pater Martin van der Avoird op de site van de Oblaten.

Meer nieuws:

  • Die Nuusbrokkies van Namibia – december 2018

    Samen werken

    Dit is zondag namiddag en dit is doodstil in Cambridge.Daar is geen wolk aan de hemel te bekennen en de temperaturen liggen rond de 35 tot 37 graden elke dag.Na de eerste regens die miljoenen schade gebracht hebben voor enkele boeren, is er geen enkele regen meer gekomen en de aarde en de mensen smachten naar de volgende regens.Gelukkig hebben de Prosopisbossen groene bladeren en brengen die ook peulen en de dieren eten die peulen heel graag. Eigenlijk moeten de prosopis bossen uitgeroeid worden, maar in de droge tijd kan dit toch tot redding van de dieren komen.
    Onze Farm sluit aan bij de woonbuurt van Aranos en elke keer wordt de heining weer doorgeknipt en rijden de mensen met hun donkiekar over de heining en komen de donkies en paarden en bokken op onze farm. Dan komen daar kinderen hun donkies zoeken en brengen hun honden mee. Ze hebben alle kleine steenbokkies en springbokken al uitgeroeid. De honden jagen de bokken tegen de draden en dan wordt dus niet alleen het oude hout geladen, maar ook het vlees. De laatse zondag op 25 November had ik in de morgen H.Mis in Aranos en daarna voor de kinderen in Cambridge. Terwijl waren er kinderen met drie grote honden het veld in gegaan. Onze hostelkinderen hadden hen nog gezien en kende hen ook.Omdat het de laatste zondag was, wilde ik maar met ‚n paar jongens nog kijken of we misschien ‚n koedoe zouden kunnen schieten voor de paar laatste schooldagen.Bij de buurman se draad vinden de kinderen ‚n bloedspoor tegen ‚n grote steen en van daar ging ‚n sleepmerk door het zand tot tussen de prosopisbossen. Daar vonden we .n gemsbok, die ze juist hadden begonnen om af te slachten. Zij hadden ons natuurlijk met ons vrachtwagentje zien aankomen en waren verdwenen.We hebben de gemsbok snel opgeladen en toen zijn onze jongens achter de jongens aan op hun sporen. Ik ben met het bakkie daar over de pad door het veld en we hadden afgesproken waar we elkaar weer zouden opladen. Gelukkig hebben onze hostelkinderen hen niet meer ingehaald, want anders waren ze wel toegetakeld geweest waarschijnlijk. Onze kinderen hebben toen geen koedoe, maar gemsbok in de paar laatste schooldagen kunnen eten.
    Op 3 en 4 December zijn alle priesters voor de laatste keer bij elkaar geroepen naar Keetmanshoop.Onze Bisschop had in de avond ook alle Oblate zusters en Smic zusters uitgenodigd en de getrouwde diakens van Keetmanshoop. Hij heeft daarmee ook zijn dank uitgesproken voor iedereen se werk gedurende het jaar. Ook werden we allemaal nog eens opgeroepen om de pastorale hernieuwing in ons Bisdom van Keetmanshoop te ondersteunen.
    Onze hostelwerkers zijn voor twee weken weer bij elkaar gekomen in Tses. Daar wordt gedurende 5 of 6 jaren ‚n kursus aangeboden voor nieuwe hostelwerkers en de andere werkers die nog niet de hele kursus klaargemaakt hebben.Maar December is de grote vakantiemaand en de kinderen zijn op vakantie en heel veel mensen die genoeg geld hebben, trekken naar de zee om af te koelen. In Januarie opent de school al heel vroeg : 09 Januarie 2019.
    Ik heb geen plannen om ‚n paar dagen weg te breken, maar daar staat volgende jaar ‚n mooie reis op het program.Ik mag meegaan met ‚n pelgrimstocht naar het heilige land .Daar zullen ongeveer 40 mensen uit ons bisdom meegaan, samen met onze Bisschop Willem Christiaans en enkele priesters. Ik zie deze reis als ‚n soort afsluiting van mijn 50 jarig priesterfeest. Ik was nog nooit daar. Een priester van ons bisdom was al 4 keer daar en hij kan zeker helpen bij de rondleiding.
    In onze familie zijn al minstens 5 Ridders in de Orde van Oranje-Nassau. Maar nu is Peter van der Avoird, de zoon van mijn jongste broer Jan en Leny zomaar bij de koninklijke familie uitgenodigd aan tafel samen met ‚n uitgelezen groep mensen die dit jaar veel gepresteerd hebben.En dat heeft Peter zeker gedaan en ons in Namibia geholpen met 10.000.- Euro voor ‚n agraries projekt in de tuin van Witkrans Farmsending. We hebben ‚n nieuwe pijpleiding in de grond gelegd met electriese draad, maar ze sukkelen nog ‚n beetje om de pomp automaties te laten aan en afslaan. Maar dat moet de electricien doen.Wij doen net het groffewerk om door de klippen te breken op sommige plekken. De meeste dode bomen zijn al uit de tuin verwijderd. Nu moet de heining nog gerestaureerd worden. De materialen liggen er voor klaar.Dit was het maar weer. Ik wens allemaal Mooie Kerstdagen en ‚n Gelukkige Nieuwe Jaar 2019 toe.
    Hartelijke groeten. Martin.

Naar boven