Teamleider
Werkvelden: Parochievernieuwing, Diaconie, Communicatie en Oecumene
Email: rvuden@parochiedongen.nl
Op 21 april 1960, één dag na mijn geboorte, werd ik gedoopt in de Dominicuskerk van Tiel. Vanaf mijn 4 jaar groeide ik op in Oosterhout. Na mijn middelbare school studeerde ik theologie in Tilburg en in 1988 ging ik het parochiepastoraat in; eerst in Princenhage, daarna Bavel en Ulvenhout. In december 1995, op de dag van de Mensenrechten, heeft bisschop Muskens mij tot diaken gewijd. In 2010 werd mijn werkgebied uitgebreid met de voormalige Jeruzalemparochie in Breda.
In diezelfde tijd werd ik afgevaardigde van de bisschop in de landelijke Katholieke Vereniging voor Oecumene. Het is werk, waardoor ik verder kon kijken dan de grenzen van mijn parochies of van mijn bisdom. Mijn blik werd ruimer en ik kreeg meer oog voor ontwikkelingen van de RK Kerk in Nederland en wereldwijd. Ook versterkte mijn inzicht in andere kerken. Een verrijking.
Bisschop Liesen benoemde mij en het hele team op 1 maart 2016 voor de Parochie Heilige Geest in Rijen en de Parochie Dongen Klein Dongen Vaart. Hoewel ik helemaal thuis was in Breda, heb ik van harte ingestemd met deze benoeming. Mijn eerste zorg was dat ik binnen mijn werkgebied wilde wonen, liefst op een pastorie, te midden van de vrijwilligers. En ik ben blij dat ik een deel van de pastorie in Rijen heb kunnen betrekken. Natuurlijk moest ik wennen aan de nieuwe plek en moesten de parochianen aan mij wennen, maar ik kan tevreden terugkijken op de eerste jaren. Met een nieuw team hebben we het werk van onze voorgangers voortgezet, maar hebben we ook noodzakelijke, nieuwe stappen genomen. Het Pastoraal Plan dat we in 2018 afleverden, bleek na een jaar een goed document om ons te scharen in een wereldwijde beweging van Parochievernieuwing.
- Fijn dat je er bent - juni 2022
Komt op zondag meestal dezelfde groep mensen in de kerk samen? Het proces van parochievernieuwing heeft mij laten zien dat we bijna elke week gasten hebben. Bijna elke week zijn er wel een paar mensen die zelden tijdens onze zondagsvieringen aanwezig zijn. Voor onze vaste kerkgangers is gastvrijheid belangrijk; dus dan toch zeker voor onze gasten. Natuurlijk mogen mensen stilletjes in een bank aanschuiven, maar voor veel mensen is het fijn als ze gezien of bemoedigd worden. Of stel je voor dat je als gast wordt aangestaard met een blik van: ‘Hé, een vreemde? Wat doet die hier?’Onze gastenteams zijn een aanwinst. Een warm welkom maakt onze kerkgemeenschap aantrekkelijker. Maar dan komt het. Zodra gastvrijheid een trucje wordt om mensen binnen te hengelen, is het geen echte gastvrijheid meer. Gastvrijheid moet een deel van onze identiteit worden. We zijn gastvrij, omdat we onze vaste kerkgangers en elke gast een glimlach en een woord van welkom gunnen. Als iemand zich met onze parochie wil verbinden is dat mooi. Maar ook de gast die maar één keer kom of de gast die de viering saai vindt, verdient een gul welkom. En dan nog een droom. Hoe mooi zou het zijn als we elkaar en onze gasten steeds weer laten merken: ‘Hé, jij, fijn dat je er bent!’
Rob van Uden, diaken
- Hemelvaart en Pinksteren - mei 2022
- Palmzondag begrijpen - maart 2022
- Je land is je leven - februari 2022
- Een nieuw begin is anders - december 2021
