Sommige mensen zijn van nature gastvrij. Maar om als kerk gastvrijheid te realiseren, moeten we geduldig werken aan ons ideaal. Sinds we de weg van de parochievernieuwing zijn ingeslagen, hebben we goede stappen kunnen zetten. Maar onze weg slaagt alleen, wanneer we die weg samen gaan. Ieder die geregeld in onze kerk komt, kan de rol van gastheer of gastvrouw op zich nemen. Bedenk maar hoe fijn het is als mensen je in een vreemde omgeving tegemoet komen. Groet de mensen die we niet vaak zien en reik juist onbekenden de hand bij de vredeswens. Als je merkt dat anderstalige mensen in de kerk zijn, benader ze als de broeders en zusters die we zijn. Als we op 29 oktober een oecumenische viering in het Cambreur College hebben, is dat ook een viering van onze parochie. De oecumenische opdracht hoort immers bij het wezen van onze Katholieke Kerk. We zijn geroepen om open naar andere kerken te zijn. Al is de geloofstaal bij de evangelische kerk ‘Hoop’ net een beetje anders dan bij ons, al leggen zij net andere accenten, beide kerken behoren bij de ene kerk van Jezus Christus. We zijn zusters en broeders. Wanneer de viering dan ook nog gaat over ‘niet uitsluiten, maar een inclusieve kerk zijn’, dan spreken we zelfs over een speerpunt van ons parochieplan.
Pastor Rob van Uden
