Waartoe zijn wij …? Met deze woorden van de startviering begonnen we in september 2024 aan een nieuw werkjaar. Nu, een jaar later, gaan we het werkjaar in met een nieuw en kleiner pastoraal team. Hoe gaan we verder?
Een vraag die iedereen in zijn leven tegenkomt. Als je partner is overleden: hoe ga ik alleen verder? Als je een ongeluk is overkomen: hoe ga ik verder met de beperkingen die ik nu heb? Ook als organisaties en als samenleving komen we voor deze vraag te staan. Nelson Mandela vroeg het zich af toen hij vrij werd gelaten: hoe kan ik verder na zoveel jaren gevangenis? Er waren genoeg redenen voor wrok en bitterheid. Zijn antwoord was: letting go – laten gaan, loslaten.
Loslaten is iets dat bij het leven hoort. Als kind groeien we uit tot volwassene doordat onze ouders ons geleidelijk aan loslaten en doordat wij zelf meer en meer loslaten. Loslaten kan een onmogelijke opgave lijken, alsof we voor een muur staan. We merken dat we vastzitten in wat is geweest en er lijkt geen ruimte voor iets nieuws. We voelen aan dat er iets moet veranderen en tegelijkertijd sputteren we tegen.
Wat is loslaten? Niemand geeft iets zomaar op, we laten iets los om juist méér te ontvangen, het is ruimte scheppen voor iets nieuws. Dat is hard werken, maar we hoeven het niet alleen te doen. Mandela schreef een gedicht over wat loslaten wel en niet is. Het gedicht begint met de woorden: ‘om los te laten is liefde nodig’ en eindigt met: ´loslaten is niet spijt hebben van het verleden maar groeien en leven voor de toekomst, loslaten is minder vrezen en meer beminnen’. Die liefde mogen we vinden in God. We kunnen loslaten omdat er Iemand in ons is op wie we kunnen steunen.
Hoe gaan we verder als geloofsgemeenschap? De toekomst zal anders worden als we durven loslaten om te kunnen bouwen… Laten we in de startviering hiervoor opnieuw vertrouwen opdoen.
Pastor Edith Hertog
