‘Ze zien me niet eens staan’ De ervaring van niet gezien worden, is een ervaring van niet gekend worden in wie en hoe je bent. Gekend worden vraagt om gezien te worden. En andersom iemand willen leren kennen, is iemand willen zien. Onze blik bepaalt wat we zien. De moeilijkheden van vandaag, angst voor de toekomst of pijn uit het verleden kan onze blik vertroebelen. Een snelle blik in de kerststal ziet een alledaags onderkomen, een vader, een moeder, een kind. Mensen die er het beste van proberen te maken.
Met kerstmis worden we uitgenodigd, of sterker: we worden onderbroken, weggeroepen uit waar we mee bezig zijn. Waar je ook bent, wat je ook moet doen, neem even de tijd om zelf, alleen, te kijken in de kerststal. Kom kijken naar het Kind dat is geboren.
En wat als ons hart hierin niet mee kan komen? De engel zegt niet ‘doe vrolijk’. De engel zegt: ‘kom kijken hoe God de hemel heeft verlaten en als kind geboren wordt, hoe God naar ons omziet.’ God ziet je staan. Dat is het goede nieuws.
De engel wil ons net als de herders in beweging brengen. Op weg naar dat Kind. Om niet in onze eigen wereld te blijven en te blijven hangen in onze moedeloosheid. Kom en zie met eigen ogen. Doe het eens letterlijk, bij de kerststal thuis, of een kerststal afgebeeld op een kaart of al lezend in het kerstverhaal. Laat je ogen op de beelden rusten. Ik vraag me af … wat u ziet?
Namens het pastoraal team: Zalig Kerstmis.
Pastor Edith Hertog
Contact
