Het gebeurde zo’n elf jaar geleden. De Vastentijd naderde en ik bedacht hoe ik die periode wilde invullen. Niet snoepen, geen alcohol, dat was standaard, maar ik wilde nog iets. Dat jaar verscheen een column van Hella van der Wijst, die zich had voorgenomen om in de Vastentijd vaker te voet naar haar werk of haar afspraken te gaan. Ik besloot het idee over te nemen en ik wandelde in die 40 dagen geregeld naar de pastorie waar ik mijn werkkamer had. Het is pas sinds die Vastentijd dat ik plezier in het wandelen heb gekregen. Het wandelen bracht rust, ik had meer aandacht voor mijn omgeving en ook de beweging deed me goed. Sinds die tijd ben ik vaker gaan wandelen en ging ik met Conny meerdaagse wandeltochten maken. Ik merkte dat regelmatig wandelen momenten van rust en balans in mijn leven bracht. De herhaalde beweging van de benen en het gestaag voortbewegen heeft invloed op mijn hersenen. Het maakt me gevoeliger en ontvankelijker. Daardoor ben ik in de loop van de tijd gaan begrijpen dat wandelen het pelgrimeren versterkt.
Rob van Uden
