Vandaag is het acht jaar geleden dat Pater Frans van der Lugt in de kloostertuin van Homs werd vermoord. We beginnen met een podcast, waarin een commentaar van Pater Frans bij de tekst van de graankorrel is gevoegd: “Als een graankorrel niet in de akkergrond sterft, blijft hij onvruchtbaar. Maar hij moet sterven, alleen dan brengt hij rijke vruchten voort.” We starten in de regen, maar al snel is het droog. Er zijn zelfs momenten dat we in de zon lopen.
We nemen de gedachte aan pater Frans mee in onze wandeling. De wandeling van Bodengraven naar Schoonhoven lopen we grotendeels in stilte. Er wordt enkel gesproken tijdens de koffiestop en de lunch. Op het moment dat er weer gesproken wordt, ontstaan er makkelijk serieuze gesprekken. Ondertussen genieten we van de prachtige omgeving: De Reeuwijkse plassen, de Vlist. Overal water, ruige luchten boven ons hoofd. De harde wind blaast ons bijna van de weg. In Schoonhoven worden we door een bus opgehaald en naar de Norbertinessen van het Catharinadal in Oosterhout gebracht. De zusters zijn betrokken op onze tocht. Ze bidden elke dag voor ons. Hun betrokkenheid blijkt ook tijdens de ontroerende viering met woorden van Pater Frans, een gebed voor zijn gedachtenis en ook een gebed voor ons, pelgrims. De tranen biggelen over mijn wangen. Dit is geen gewone wandeling: Dit is een pelgrimstocht.
