Hoeveel crisissen kan een mens bevatten? Hoeveel wereldproblemen kunnen we aan? Tijdens een tv-uitzending werden de problemen waarmee wij nu worden geconfronteerd eens opgesomd. Men kwam tot elf met als dieptepunt de oorlog in Oekraïne. Daarbij zijn de persoonlijke problemen die wij kunnen hebben op het werk, in families, in gezinnen nog niet meegeteld. Met grote zorg wordt door velen gekeken naar de energierekeningen die gaan komen. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat hij niet zo zit met de wereldwijde klimaatcrisis, het milieu … het einde van onze planeet. Dat probleem is voor de rijken, zijn probleem is geldgebrek aan het einde van de maand. De inflatie is nijpend voor veel van onze naasten.
In de sociale media worden voor- en tegenstanders tegen elkaar opgezet, waardoor oplossingen alleen maar verder uit beeld verdwijnen. Een probleem, een crisis kun je alleen oplossen door samen te werken, samen te overleggen, met gezond verstand, luisteren en elkaar ruimte geven. Teveel tijd wordt verdaan met bla..bla..bla.. ( citaat van de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg). Zij laat zien dat we de wereld alleen kunnen redden door stappen terug te doen. De grootste rijkdom is de armoe aan behoeftes. Pessimistische uitspraken zoals ‘’Mensen verwoesten veel maar vooral zichzelf” klinken steeds vaker.
Wij zijn als Christenen misschien optimistischer. Wij leven met hoop, geloof en liefde. Onze naasten zijn degenen aan wie wij hulp bieden. Wij denken in oplossingen en niet in problemen, willen bijdragen aan verbetering. En dat kan in grote acties waar “Arm in Arm” aan werkt maar ook in kleine zoals een gesprek met nabestaanden bij rouwverwerking. Ons werk heeft zin, lost op, kan leiden tot een keerpunt.
Binnen onze parochies zien wij dat samenwerken en hulp bieden twee pijlers zijn waarmee wij als vrijwilligers elkaar en onze naasten helpen. Wij bieden een helpende hand en steun aan parochianen, gelovigen en niet gelovigen. Wij zijn goed in diaconaal werk, onze Caritasafdelingen zetten zich in op diverse vlakken. Het jaarbeeldverslag geeft prachtige voorbeelden.
Barmhartigheid is dan ook het thema dat wij als parochies hebben gekozen voor dit komende werkjaar. Graag verwijs ik u naar de site van de ‘Beweging van barmhartigheid’. Zij omschrijven barmhartigheid als volgt: ZIEN, BEWOGEN WORDEN, IN BEWEGING KOMEN. In dat laatste zit ons handelend vermogen, zit onze opdracht als vrijwilligers, het maakt niet uit wat voor werk je doet. Alles is belangrijk, de kleinste taak ondersteunt het grote geheel.
Daarom zijn we als bestuur dankbaar dat er nog steeds zoveel hulp door onze vrijwilligers wordt geboden. De groep wordt wel steeds kleiner, wij hebben afgelopen jaar van velen voorgoed afscheid moeten nemen. Mensen met een groot hart, met veel inzet die ons in verdriet achterlieten. Nieuwe mensen binnen krijgen is moeilijk.
Met minder mensen hetzelfde werk doen, zal ook niet gaan. Wij zullen keuzes moeten maken om ons diaconaal werk en onze vieringen te kunnen blijven doen. Maar met vertrouwen in geloof, hoop en liefde kunnen we elkaar bemoedigen waardoor barmhartigheid alle ruimte kan krijgen.
Een hoopvol en barmhartig werkjaar gewenst.
Gerard Jansen
Vicevoorzitter Parochiebestuur Personele Unie Dongen – Rijen.
