Tien jaar geleden begon de oorlog in Syrië met tieners die leuzen op muren spoten. De tieners werden opgepakt en gemarteld. Er kwamen betogingen, geweld. Koerden en Jihadisten gingen meevechten. In september 2013 werden overal in de wereld gebedsuren voor Syrië georganiseerd. In januari 2014 zag ik Pater Frans van der Lugt tijdens het journaal. Hij stond tussen de puinhopen, klonk krachtig. Trouw bleef hij op zijn post, zei hij. Dat kon zijn dood worden, maar hij maakte zijn keus. Op 7 april 2014 werd hij vermoord.
Vijf dagen later vierde ik Palmzondag in een verzorgingshuis. Heel duidelijk zag ik hoe de laatste dagen van Pater Frans het verhaal van Palmzondag uitlegde. Zó was de trouw van Jezus die op zijn ezeltje Jeruzalem binnen reed. Beiden trouw aan het evangelie. Beiden gingen een zekere dood tegemoet. Die trouw aan het evangelie tilt het verhaal uit boven het geweld en de dood. Bij allebei kun je roepen: “Gezegend, deze mens, die komt in de naam van de Heer.”
Na afloop van de viering kwam pater Paul Smits van Waesbergen naar me toe. Ooit was hij de geestelijk begeleider van Frans was geweest. Het contact was gebleven. Paul hield mijn handen vast, bedankte, tranen. Mijn Palmzondagen werden voor altijd gekleurd door dit verhaal.
Pastor Rob van Uden
