Komt op zondag meestal dezelfde groep mensen in de kerk samen? Het proces van parochievernieuwing heeft mij laten zien dat we bijna elke week gasten hebben. Bijna elke week zijn er wel een paar mensen die zelden tijdens onze zondagsvieringen aanwezig zijn. Voor onze vaste kerkgangers is gastvrijheid belangrijk; dus dan toch zeker voor onze gasten. Natuurlijk mogen mensen stilletjes in een bank aanschuiven, maar voor veel mensen is het fijn als ze gezien of bemoedigd worden. Of stel je voor dat je als gast wordt aangestaard met een blik van: ‘Hé, een vreemde? Wat doet die hier?’
Onze gastenteams zijn een aanwinst. Een warm welkom maakt onze kerkgemeenschap aantrekkelijker. Maar dan komt het. Zodra gastvrijheid een trucje wordt om mensen binnen te hengelen, is het geen echte gastvrijheid meer. Gastvrijheid moet een deel van onze identiteit worden. We zijn gastvrij, omdat we onze vaste kerkgangers en elke gast een glimlach en een woord van welkom gunnen. Als iemand zich met onze parochie wil verbinden is dat mooi. Maar ook de gast die maar één keer kom of de gast die de viering saai vindt, verdient een gul welkom. En dan nog een droom. Hoe mooi zou het zijn als we elkaar en onze gasten steeds weer laten merken: ‘Hé, jij, fijn dat je er bent!’
Rob van Uden, diaken
