Voor het tweede jaar op rij woont een slechtvalk hoog op de kerktoren van de Magdalenakerk. Dit jaar horen we er zelfs twee. We mogen deze bewoner wel bijzonder noemen, want 25 jaar geleden kwamen er bijna geen slechtvalken in Nederland voor. Maar inmiddels neemt het aantal snel toe. De vogelbescherming noemt de omstandigheden voor de soort dan ook gunstig.
Geregeld worden we ’s morgens gewekt door het hoge krijsende, bijna klagelijke, geluid van de slechtvalken. Wanneer je het geluid herkent, wordt het makkelijker om de vogel te ontdekken. Onze gasten zitten graag op de balustrade, hoog op de toren, of op de uiteinden van de torentjes (pinakels) naast de hoofdtoren.
Recent heb ik een goede vriendin, Katrin Heinicke, uitgenodigd om vanuit de pastorietuin foto’s te maken van de slechtvalk. Het resultaat is prachtig.
De slechtvalk op de toren bij de Maria Magdalenakerk
De slechtvalk is een fantastische jager. Hij valt aan vanuit de hoogte en kan als een raket naar beneden suizen om een merel, een vink, een bonte specht of een duif te verschalken. Met zijn duikvlucht van méér dan 300 kilometer per uur is hij het snelste dier op aarde. De slechtvalk tikt de prooi aan met zijn klauw en vangt hem vervolgens op. Dat kan de nodige luchtacrobatiek vragen. Hij kan daarom zelfs ondersteboven vliegen. Hoe spectaculair de jacht ook is, toch moet deze rover vaak vier keer aanvallen om één keer zijn prooi te vangen. Het resultaat vind ik geregeld op het kerkplein: volop veren, of de bloederige vleugelresten van een duif.
Rob van Uden
